แผ่นดินอเมริกาเคยมีชนเผ่าพื้นเมือง (อินเดียนแดง) ดำรงอยู่อย่างสงบ ก่อนจะถูกกวาดล้าง ขับไล่ ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ เพื่อที่ชาวผิวขาวผู้ถือตนว่าเป็นผู้มีอารยธรรมสูงส่งกว่า ได้เข้าครอบครองผืนแผ่นดินอันเต็มไปด้วยทรัพยากรอันมิอาจประมาณค่า
เช่นนั้นแล้ว จะแปลกอะไร หากผู้ถือครองปืนกล เรือรบ อาวุธเหล็กกล้าอันแข็งแกร่ง ทั้งกระเหี้ยนกระหือรืออย่างยิ่งยวดในการสั่งสมความร่ำรวย กระหายอำนาจ ปรารถนาสิทธิในการถือครองแม่น้ำ หินแร่ ทุ่งข้าว สัตว์ป่า พืชพรรณนานา จักไร้ความปราณีต่อชนพื้นเมืองผู้ตั้งถิ่นฐานอยู่ท่ามกลางความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรเหล่านั้น
จะแปลกอะไร หากชนพื้นเมืองที่ถูกมองว่าป่าเถื่อน โง่เขลา
จะโดนต้อนเหมือนสัตว์ป่า ถูกไล่ล่า ขับไส ออกจากผืนแผ่นดินที่พวกเขาดำรงอยู่มาช้านาน
ถูกขับไสและถูกเอ่ยอ้างทวงคืนผืนดิน ผืนน้ำ โดยที่พวกเขาไม่มีวันทำความเข้าใจได้เลยตราบจนชั่วชีวิตว่า เพราะเหตุใด อาคันตุกะผู้มีผิวซีดขาวและเรียกพวกเขาว่า คนผิวแดง จึงคิดว่า “มนุษย์” มีสิทธิซื้อขายแผ่นดิน แม่น้ำ สายลม สัตว์ป่า
เหตุใดคนขาวจึงขีดเส้นแบ่งเขตแดนและกำหนดว่า คนผิวแดงมีหรือไม่มีสิทธิในการใช้ชีวิตบนแผ่นดินนี้ เหตุใดคนขาวจึงเทิดทูนแผ่นกระดาษและเศษโลหะที่พวกเขาเรียกมันว่า เงินตรา
ชาวอินเดียนแดงไม่อาจทำความเข้าใจในวิถีของคนขาว เพราะพวกเขาใช้ชีวิตที่ผ่านมาโดยไม่เคยต้องซื้อขายสิ่งใด ธรรมชาติมอบให้แก่เขาอย่างพอเหมาะแก่ความต้องการ และพวกเขาไม่เคยคิดถือครองแม่น้ำ ภูเขา, ผืนดิน เช่นคนขาว เพราะชาวอินเดียนแดงให้ความเคารพต่อสิ่งเหล่านั้น ประดุจบิดามารดาของตนแล้วเพราะเหตุใด คนขาวจึงคิดว่า “เศษโลหะ” มีค่า มีความสำคัญกว่าผืนดินอันเปรียบเสมือนมารดาผู้ให้กำเนิดมนุษย์ทุกผู้นาม
บุตรจักซื้อขายบิดา มารดา ของตนได้อย่างไร?
สำหรับชาวอินเดียนแดงแล้ว ผืนแผ่นดิน สายลม สายน้ำ จึงมิอาจซื้อขาย เพราะไม่มีสิ่งใดเทียมค่าได้
