เมื่อครั้งที่ผู้คนในที่ราบยังเป็นพวกเร่ร่อนตามฝูงควายป่ามาอย่างน้อยก็ราวพันปี ชาวสเปนได้เข้ามาทางใต้ของที่ราบใหญ่ และได้นำม้ามาสู่ที่ราบใหญ่ และนั้นเท่ากับเป็นหารเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของชนพื้นเมืองอินเดียนแดง

เมื่อได้ตระหนักในคุณค่าของม้าในการล่าสัตว์และการเดินทางชนเผ่าอินเดียนแดงจึงเริ่มขโมยม้าชาวสเปนและปล่อยให้มันเป็นอิสระในที่ราบและทำให้มันเเพร่พันธุ์ทีจำนวนมากขึ้น ม้าพันธุ์นี้มีชื่อว่า “มัสเเตง” ตัวมันเล็กแต่ความอดทนมันเยี่ยม ในตอนปลายศตวรรษที่ 17 ชาวสเปนถึงกับบ่นว่า ม้าได้หายไปกว่าหลายพันตัวเลยทีเดียว

หลังจากนั้นเป็นต้นมาชาวอินเดียนแดงก็ใช้ม้าเเทนการเดินทางครที่ร่ำรวยจะมีม้าเป็นของตัวเองมากกว่า 30 ตัวขึ้นไป บางคนก็ให้คนที่จนกว่ายื้มไปหรือยกให้ไปเลยเป็นของกำนัลเพื่อตอบเเทนบุณคุณอย่างใดอย่างหนึ่ง ม้ายังเป็นสินสอดสำหรับเจ้าสาวซึ่งผู้เป็นพ่อฝ่ายหญิงจะเอ่ยปากขอ เพื่อเป็นประกันความมั่นคงของลูกสาว ส่วนผู้หญิงก็จะเป็นเจ้าของม้าด้วย เเม้พวกหล่อนจะไม่ได้ออกไปทำสงครามเเต่ก็สามารถขี่ม้าเป็นพาหนะในการไล่ล่าสัตว์เล็กสัตว์น้อยได้ เช่น กวาง ละมั่ง เป็นต้น บางคนยึดอาชีพขายม้าด้วย