ชีวิตของคนที่ราบใหญ่ตั้งเเก่เกิดมาจนตายมักจะใช้ประโยชน์จากควายป่าเสมอ ทารกเเรกเกิดจะนอนในผ้าห่มที่ทำจากหนังลูกควายและเติบโตทีทำด้วยหนังควาย และใช้หนังควายที่ฟอกจนนิ่มมาตัดเป็นเสื้อผ้า รองเท้า ถุงเท้า ถุงมือ ผ้าห่ม หนังที่กนาจะมาทำเป็นหน้ากลองหรือหน้ากากสำหรับรบใส่เพื่อเป็นเกราะป้องกันใบหน้า หนังดิบยังเอามาทำเป็นอานม้า เชือก หางเอามาทำเป็นเเ้ปัดเเมลงวันและขนเอามายัดใส่เป็นหมอนหนุ่น เขาควายเอามาทำเป็นภาชนะใส่น้ำดื่มหรือเอามาทำเป็นช้อน กระดูกเอามาทำเป็นมีดหรือเครื่องใช้ที่เป็นประโยชน์ต่าง ๆ นับว่าควายสามารถเป็นประโยชน์เเก่พวกเขามหาศาล

เนื้อควายเป็นอาหารหลังของพวกเขาก็ว่าได้ อาจจะนำมาเป็นเนื้อย่าง สตูว์ หรือตากเเห้งไว้กินหน้าหนาว กระเพาะของควายเมื่อนำมาล้างจนสะอาดก็นำมาเป็นหม้อหุงต้มน้ำได้อีก เมื่อมีคนในเผ่าตายควายก็ให้ของขวัญชิ้นสุดท้ายเเก่พวกเขาคือ ศพจะถูกห่อด้วยหนังควาย

ดังนั้น การล่าควายจึงเป็นสิ่งสำคัญยิ่งสำหรับชนเผ่าที่ราบจึงไม่น่าแปลกใจเลยว่า จะต้องเริ่มด้วยการสวดมนต์และทำพิธีพิธีก่อน จากนั้นถึงเวลาที่พอเหมาะกับการอพยพของฝูงควายประจำปีกองสอดเเนมจะเป็นผู้ไปดูฝุงควายและประเมินขนาดความเเข็งเเรงของมัน จากนั้นก็มาบอกข่าวกับนักล่าซึ่งรออยู่ใต้ลม เพื่อไม่ให้ควายได้ลิ่นพวกเขา เเม้ว่าบรรดานายพรานจะกระเหี้ยมกระหือรือในการไล่ล่าเสียเต็มประดา เเต่พวกเขาก็ต้องควบคุมตนเอง เพราะถ้าพลาดไปคนเดียวนั้นหมายถึงทำให้การล่าล้มเหลว และความหายนะจะมาสู่ทุกคนจะมีการลงโทษทำหรับพรานที่ทำพลาด

เมื่อเห็นสัญลักษณ์จู่โจมฝูงควาย บรรดานักล่าก็จะควบม้าให้วิ่งจนสุดฝีเท้า ธนูเเละหลาวเตรียมพร้อมอยู่ในมือ และต้องระวังไม่ให้ม้าล้มลง เพราะนั้นหมายถึงความตายทั้งคนเเละม้า ท่ามกลางฝีตีนของของควายป่าที่วิ่งตะบึงสุดเเรง ผู้หญิงจะติดตามในการล่าด้วยและรอนักล่าให้สัญญาณเพื่อให้เข้าใกล้ จากนั้นเธอจะถลกหนัง แล่เนื้อควายป่าที่ถูกฆ่า เเต่บางเผ่า เช่นเผ่าไชเเอนน์พวกผู้ชายจะเเล่เนื้อที่ตนฆ่าและนำกลับไปยังหมู่บ้านเเละให้พวกผู้หญิงนำไปทำอาหาร